Vulgata Clementina online

Liber Sapientiae, 5

¹ Tunc stabunt justi in magna constantia adversus eos qui se angustiaverunt, et qui abstulerunt labores eorum.

² Videntes turbabuntur timore horribili, et mirabuntur in subitatione insperatæ salutis ;

³ dicentes intra se, pœnitentiam agentes, et præ angustia spiritus gementes: Hi sunt quos habuimus aliquando in derisum, et in similitudinem improperii.

⁴ Nos insensati, vitam illorum æstimabamus insaniam, et finem illorum sine honore ;

⁵ ecce quomodo computati sunt inter filios Dei, et inter sanctos sors illorum est.

⁶ Ergo erravimus a via veritatis, et justitiæ lumen non luxit nobis, et sol intelligentiæ non est ortus nobis.

⁷ Lassati sumus in via iniquitatis et perditionis, et ambulavimus vias difficiles: viam autem Domini ignoravimus.

⁸ Quid nobis profuit superbia? aut divitiarum jactantia quid contulit nobis?

⁹ Transierunt omnia illa tamquam umbra, et tamquam nuntius percurrens,

¹⁰ et tamquam navis quæ pertransit fluctuantem aquam, cujus cum præterierit non est vestigium invenire, neque semitam carinæ illius in fluctibus ;

¹¹ aut tamquam avis quæ transvolat in aëre, cujus nullum invenitur argumentum itineris, sed tantum sonitus alarum verberans levem ventum, et scindens per vim itineris aërem: commotis alis transvolavit, et post hoc nullum signum invenitur itineris illius ;

¹² aut tamquam sagitta emissa in locum destinatum, divisus aër continuo in se reclusus est, ut ignoretur transitus illius:

¹³ sic et nos nati continuo desivimus esse ; et virtutis quidem nullum signum valuimus ostendere, in malignitate autem nostra consumpti sumus.

¹⁴ Talia dixerunt in inferno hi qui peccaverunt:

¹⁵ quoniam spes impii tamquam lanugo est quæ a vento tollitur, et tamquam spuma gracilis quæ a procella dispergitur, et tamquam fumus qui a vento diffusus est, et tamquam memoria hospitis unius diei prætereuntis.

¹⁶ Justi autem in perpetuum vivent, et apud Dominum est merces eorum, et cogitatio illorum apud Altissimum.

¹⁷ Ideo accipient regnum decoris, et diadema speciei de manu Domini: quoniam dextera sua teget eos, et brachio sancto suo defendet illos.

¹⁸ Accipiet armaturam zelus illius, et armabit creaturam ad ultionem inimicorum.

¹⁹ Induet pro thorace justitiam, et accipiet pro galea judicium certum ;

²⁰ sumet scutum inexpugnabile æquitatem.

²¹ Acuet autem duram iram in lanceam, et pugnabit cum illo orbis terrarum contra insensatos.

²² Ibunt directe emissiones fulgurum, et tamquam a bene curvato arcu nubium exterminabuntur, et ad certum locum insilient.

²³ Et a petrosa ira plenæ mittentur grandines ; excandescet in illos aqua maris, et flumina concurrent duriter.

²⁴ Contra illos stabit spiritus virtutis, et tamquam turbo venti dividet illos ; et ad eremum perducet omnem terram iniquitas illorum, et malignitas evertet sedes potentium.

Notas:

Edição da bíblia em vulgata clementina produzida a partir de papiros, manuscritos e códices gregos antiquíssimos. Recomenda-se ler a tradução em português da vulgata pelo padre Matos Soares.

Produtos recomendados:

Compartilhe este capítulo da bíblia: